5 smerige IT-karweitjes

15-08-2013

Achtergrond - Er zijn ook in de IT genoeg banen die je eigenlijk je ergste vijand niet toewenst. Met toenemende bezuinigingsrondes worden deze functies steeds vaker bij andere taakomschrijvingen opgenomen. 5 rotklussen die niemand moet willen.

In de rijke serie van smerige IT-klussen die we regelmatig op Computerworld beschrijven, hebben we opnieuw een lijst samengesteld van vervelende klussen die niemand wil doen. Nog eens vijf rotbaantjes in de IT.

1. De malwarejager

Als je de jacht opent op malware, betekent dat dat je moet afdalen naar de diepste, duisterste krochten van het web, omdat daar al het onoorbare materiaal te vinden is. Drive-by-installaties vind je meestal op porno en warez-sites, vertelt Patrick Morganelli, directeur bij antimalware-leverancier Enigma Software.

“Vanwege het materiaal dat we in de gaten moeten houden, is een van de eerste vragen in een sollicitatiegesprek hier altijd: ‘Zou je het erg vinden om geconfronteerd te worden met het aanstootgevendste pornografische materiaal dat je ooit hebt gezien?’ Want dat komt er bij veel malware-research kijken.”

Zelfs werknemers die niet actief met malware bezig zijn, kunnen bezwaarlijke dingen tegenkomen, zegt Morganelli. Op een keer liep een werknemer alleen maar langs bij een technicus die op afstand was ingelogd bij de pc van een klant. Wat hij op het scherm te zien kreeg was zo afschuwelijk dat hij kort daarna ontslag nam.

“Het kan een flinke tol eisen”, zegt de directeur. “De hoeveelheid troep die je dagelijks moet doorwaden om je werk te kunnen doen is veeleisend en veel materiaal is behoorlijk verontrustend – bestialiteit en erger. Maar je kunt dit soort dingen alleen bevechten als je erop uittrekt en actief malware verzamelt.”

Andrew Brandt, beveiligingsspecialist en Infoworld-redacteur vertelt dat hij van tevoren was gewaarschuwd dat hij misselijkmakende porno zou tegenkomen als hij een baan aannam als malware-onderzoeker. Maar volgens hem wordt er minder malware verspreid via pornosites en meer via gamecheat-sites en valse BitTorrent-bestanden.

“Ik omschrijf m’n werk als het met een witte handschoen afnemen van de onderste bureaulades van het net en zien wat eraan blijft plakken”, zegt Brandt. “Ik werk elke dag met malware die precies doet wat je normaal gesproken wilt vermijden, zoals het stelen van bankgegevens, beschadigen van je computer of je bombarderen met advertenties. En dat doe ik 20, 30, of 40 keer per dag.”

2. Console-zombie

De twee afschuwelijkste en onnodige taken die een IT-hulpje toegewezen kan krijgen worden vaak opgerold in één functie: het analysen van serverlogs en het monitoren van netwerkverkeer, zegt IT-consultant Lawrence Imeish. “Logfiles analyseren moet een van de sufste, geestdodendste en vermoeiende klussen zijn in de IT-wereld”, zegt hij.

Omdat deze bestanden informatie bevatten over alle activiteiten binnen een systeem, zijn het wel vitale tools om fouten op te sporen en te debuggen, voegt hij eraan toe. “Netwerkbeheerders hebben meestal één persoon die dit in de gaten moet houden en zit te scannen en te wachten tot het misgaat”, zegt Imeish. “Er zitten waardevolle boodschappen tussen alle entries en menig foutmelding helpt om grotere problemen te voorkomen voordat iemand het merkt.”

Bedrijven bezuinigen de laatste jaren meer op IT en daarom worden deze twee taken samengevoegd in één functie wat Imeish de ‘console-zombie’ noemt. Het gebrek aan menselijke interactie en zonlicht zorgt ervoor dat menig zombie na een tijdje een bijna doorzichtige huid ontwikkelt, aldus de consultant. De meeste organisaties voelen zich prettiger als een mens de logs in de gaten houdt dan wanneer een automatisch proces dit beheert – voor het geval dat.

“Dit is een typische startersfunctie waarbij je niet veel hoeft na te denken. Creatieve probleemoplossing? Vergeet het maar. Je werk bestaat uit het volgen van een exact scenario – beschreven in een gedetailleerde handleiding – voor elk mogelijk voorval. Dat is waarom we ze zombies noemen: je hoeft er geen hersens voor te hebben.”

3. De dataverlies-therapeut

Als het noodlot toeslaat en kritieke bedrijfsgegevens door het dataputje verdwijnen, kan dat een golf van onplezierige emoties teweegbrengen; depressie, schuldgevoel, fatalisme en woede. Kelly Chessen heeft het allemaal moeten aanhoren als therapeute bij een datarecoveryspecialist.

Chessen heeft telefoontjes gehad van mensen die in tranen waren over het verlies van foto’s of video’s van hun recent overleden ouders. Ze heeft met tandartsen gepraat die in paniek waren omdat het systeem down was en ze niet meer wisten wat patiënten nodig handen. En ze heeft uren gepraat met IT-managers die onterecht dachten dat ze RAID 5 konden implementeren en hele Microsoft Exchange-server kwijtraakten.

“Ik heb meegemaakt dat ik de ene dag met een IT’er praatte en de volgende dag met zijn opvolger omdat de eerste was ontslagen”, vertelt Chessen. Ze heeft een bachelordiploma in psychologie, maar haar jaar bij een SOS-telefoondienst heeft haar het beste voorbereid op haar recente werk.

“Niet iedereen kan dit werk doen”, vertelt ze. “Je hebt vaardigheden, ervaring, opleiding en geduld nodig om dit te kunnen. Het is een lastige baan, maar je haalt er erg veel uit”, aldus Chessen. En in de gevallen als de datarecoveryspecialist de gegevens ook niet terug kon halen? “Dan doe ik aan rouwverwerking.”

4. De maker van sexy spelletjes

Het klinkt voor sommigen misschien als een droombaan: de hele dag staren naar foto’s van naakte vrouwen en vervolgens sexy praatjes ophangen in drie verschillende talen. Nou, vergeet het maar. Dat is helemaal niet zo leuk, vertelt game-producent Patryk Bukowiecki, die enkele jaren geleden werkte voor een ‘sexy’ mobiele spelletjesproducent.

Daar produceerde hij mobiele games als ‘Lessons of Passion Blackjack’ waarbij spelers in gesprek leken te gaan met schaars geklede modellen. Bukowiecki moest zich door driehonderd expliciete foto’s per model worstelen om er acht te kunnen gebruiken in de game. Daarbij schreef hij vervolgend de ‘chats’ van elk meisje en vertaalde hij deze naar Pools en Duits.

“Het was mijn taak om ervoor te zorgen dat de meisjes sexy genoeg praatten zodat mannen zo lang mogelijk bleven hangen en andere edities van de spelreeks kochten”, vertelt de game-maker. “Het maken van de ‘sms’jes’ was eigenlijk best leuk werk.” Maar de modellen? Dat was niet sexy, maar zielig, vertelt Bukowiecki.

Het was vooral triest als je ook hun paspoortfoto’s had bekeken, dat elk model moest aanleveren om te bewijzen dat ze meerderjarig waren en uit eigen beweging meewerkten. “Je moet afstand creëren met dit soort dingen, anders ga je malen. Je bent geneigd die mensen op te zoeken op ze uit hun situatie te redden. Doe het niet.”

Het smerigste karwei was het vertellen aan mensen wat je elke dag doet. “Je zit in een open ruimte te kijken naar dit soort afbeeldingen terwijl er twintig mensen om je heen zitten. Af en toe lopen ze langs je bureau en zien ze wat je aan het doen bent. Daarna ga je naar huis en vraagt je vriendin of vrouw wat je die dag hebt gedaan.”

5. Bedrijfsspion

Als je maar lang genoeg in de IT werkt, komt er een dag dat je gevraagd wordt om de e-mails van een werknemer in de gaten te houden, door diens browsergeschiedenis te neuzen of zijn harde schijf te doorzoeken om te zien of er bedrijfsregels zijn geschonden. Dat hoort allemaal bij zakelijke IT, zegt Roger A. Grimes, een beveiligingsconsultant en redacteur bij Computerworld.

Grimes noemt één geval dat hij het meest tegenkomt en dat is het onderzoek naar collega’s die het met elkaar doen. “Dat vormt zo’n 50 tot 75 procent van de vragen die ik krijg”, zegt hij. Nummer twee op de lijst is het ontdekken van bedrijfsspionage. In de meeste gevallen moet hij een oogje in het zeil houden bij een toekomstige ex-werknemer die er vandoor dreigt te gaan met bedrijfsgegevens.

Bij één bedrijf ontdekte Grimes dat bijna de helft van al het webverkeer van een bedrijf pornografisch materiaal betrof. Toen hij de CEO daarover informeerde suste die: “We moeten niet voor internetpolitie willen spelen.” Hij bekeek daarna de schijf van de CEO die vol stond met homoporno en vond bewijs dat hij een afspraak had gemaakt met een prostitué tijdens een zakenreis. De CEO zou binnen enkele dagen trouwen.

Twee weken later sommeerde de CEO hem op kantoor. “Hij vertelde dat een paar tieners bij hem hadden ingebroken, porno hadden bekeken op zijn computer en hij wilde weten hoe hij daar vanaf kwam”, aldus Grimes. Kon hij niet beter de politie bellen? Nee, de CEO wilde alleen weten hoe hij de cache kon leegmaken. Enkele weken later liep zijn huwelijk op de klippen.

Spion spelen is niet altijd even onderhoudend. Door de jaren heen heeft Grimes tientallen keren werknemers onderzocht die ervan werden beschuldigd kinderporno te bekijken op het werk. “Het is niet moeilijk om afbeeldingen op computers te ontdekken”, zegt de onderzoeker. “Er zijn dingen die je liever niet had gezien en dit kan emotioneel zijn tol eisen.”

Soms ontsnap je er niet aan om geconfronteerd te worden met lastige beelden. “Ik moest een keer de computer schoonvegen van een leidinggevende die het bedrijf verliet. Ze was ver in de zestig met grijs haar. Op de harde schijf stond een afbeelding van haar in SM-kledij samen met een andere leidinggevende bij hetzelfde bedrijf. Ik heb de afbeeldingen natuurlijk gewist, maar ik kon haar daarna moeilijk onder ogen komen.”

ComputerWorld Dan Tynan

Index